Κάνοντας το δεύτερο βήμα
Υπάρχει μια σημαντική πόρτα που αν την ανοίξεις και περάσεις έχει βρεθεί σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Θα μου πεις ποιος είναι αυτός… θα σου πω αμέσως, είναι η συναλλαγή με τους ανθρώπους. Είμαι σίγουρος πως είσαι γεμάτος απορίες τώρα. Θα σου θυμίσω το πρώτο βήμα.. μην κρίνεις.. δώσε λίγο χρόνο, κοίταξε πίσω από αυτές τις γραμμές που διαβάζεις.
Σκέφτηκες ποτέ πως μπορείς να πείσεις κάποιον να κάτι; Και για να σε βοηθήσω υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να το καταφέρεις. Και ο τρόπος αυτός για να πείσεις να κάνει κάποιος κάτι.. είναι να του δώσεις αυτό που θέλει. Όμως τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει;
Ο Φρόυντ ανέφερε πως ότι κάνουμε ξεκινούν από δυο κίνητρα. Από τη γενετήσια ορμή το πρώτο, και το δεύτερο από την επιθυμία του μεγαλείου. Μάλιστα ο αμερικανός φιλόσοφος Τζων Ντιούι, το έθεσε ως εξής: Η βαθύτερη ορμή στην ανθρώπινη φύση είναι η επιθυμία να είσαι σπουδαίος. Κράτησε το καλά αυτό το τελευταίο.
Τι προσδοκούν οι περισσότεροι άνθρωποι;
-
Υγεία και η επιβίωση
-
Τροφή
-
Ύπνος
-
Χρήματα και ότι μπορούνε να αποκτήσουνε με αυτά
-
Η μετά θάνατο Ζώη
-
Σεξουαλική ικανοποίηση
-
Η εξασφάλιση των παιδιών τους
-
Η αίσθηση να είσαι σπουδαίος
Όλες οι παραπάνω επιθυμίες στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι τις βγάζουν εις πέρας.. εκτός από μια και αυτή είναι η αίσθηση να είσαι σπουδαίος. Σκέψου πόσοι αναζητούν αυτή την επιθυμία και τι κάνουν για να καταφέρουν να την υλοποιήσουν όπως τις κύριες βασικές ανάγκες. Πόσο αχόρταγο πάθος νιώθουν για αναγνώριση. Το θέμα είναι από που αντλείς και πως την διοχετεύεις αυτή την αίσθηση σπουδαιότητας.
Πόσο δύσκολο είναι να κοιτάξουμε στο παρελθόν μας και να θυμηθούμε τα επιτεύγματα που πραγματοποίησαν οι προγονοί μας; όλα είχαν να κάνουν με αυτή την αίσθηση σπουδαιότητας. Πόσοι άνθρωποι δεν ταλαιπωρήθηκαν στην αρχή της ζωής τους για να καταφέρουν κάποια στιγμή να φτάσουν ψηλά; Τι διέθεταν; αυτή την αίσθηση σπουδαιότητας. Ομοίως, αυτή η αίσθηση σπουδαιότητας κάνει ανθρώπους να μαζεύουν χρήματα, αυτή η αίσθηση σπουδαιότητας κάνει πολλούς να θέλουν υπερπολυτελή σπίτια και αυτοκίνητα ή να αποκτήσουν ότι καλύτερο και τελευταίο υπάρχει σε θέμα ντυσίματος.
Ταυτόχρονα, αυτή η αίσθηση σπουδαιότητας οδηγεί πολλούς ανθρώπους στην παρανομία και μάλιστα νιώθουν καλά με τον εαυτό τους.. παραδείγματα πάρα πολλά.
Καλό είναι να σκεφτείς με την σειρά σου η δική σου αίσθηση σπουδαιότητας από πού πηγάζει; Είναι πολύτιμο για σένα να το εντοπίσεις.
Όμως υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που για να εξασφαλίσουν την αίσθηση σπουδαιότητας φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις – να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, να φύγουν μακριά γιατί ένιωθαν πως κάτι τους έλειπε, κάτι που δεν τους πρόσφεραν. Ή ακόμη να παραμένουν και να υπομένουν διάφορες καταστάσεις για ευνόητους λόγους (θέμα επιβίωσης κτλ) . Άραγε τι είναι αυτό που τους λείπει; Είναι τόσο σημαντικό; Μάλλον ναι…
Ένα παράδειγμα. Είναι πολλοί γάμοι που ξεκίνησαν ονειρεμένα αλλά κατέληξαν σε αποτυχία. Αρκετές γυναίκες, αλλά και άντρες βαθιά μέσα τους κάτι αποζητούσαν από τα δήθεν και την βιτρίνα της καλής οικογένειας για τους άλλους. Τι αποζητούσαν λοιπόν; αληθινή αγάπη, σεξουαλική ικανοποίηση, παιδιά, ενδεχόμενος κοινωνικό γόητρο, αλλά δεν τους ήρθε τίποτα από όλα αυτά. Ο ένας από τους δυο συζυγούς προφανώς δεν αγαπούσε όπως έπρεπε, προφανώς δεν έκαναν τίποτα μαζί, και προφανώς ο καθένας ήταν στον δικό του κόσμο. Και η φυγή κάποια στιγμή ήταν μονόδρομος για να μην αναφέρουμε κάτι πιο τραγικό. Τι τους έλειπε; Μήπως η έλλειψη εκτίμησης; Το σκεφτήκαμε ποτέ πραγματικά; Τώρα ,τι μπορούμε να κάνουμε στην κοινωνία που ζούμε; Απλά να δώσουμε στους ανθρώπους έντιμη ευγνωμοσύνη! Πόσο δύσκολο όμως φαντάζει αυτό;
Πάμε να δούμε όμως τι γίνεται και σε άλλο περιβάλλον εκείνο της εργασίας. Είναι ένα μεγάλο θέμα που θα το ανοίγουμε σταδιακά μέσα στην χρονιά. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει ποτέ σου το όνομα Τσαρλς Σουάμπ. Θα σου έλεγα για έναν άνθρωπο πολύ μπροστά για την εποχή του (περί τα 1921), και όχι τυχαία, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η αμοιβή αυτού του ανθρώπου εκείνη την εποχή ήταν ένα εκατομμύριο δολάρια τον χρόνο, πάνω από τρεις χιλιάδες δολάρια την ημέρα και ήταν τριάντα οχτώ ετών. Τον είχε διαλέξει ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους τότε ο Άντριου Κάρνεγκι για να τον κάνει πρόεδρο της εταιρείας του (εταιρεία χάλυβα, έχει ενδιαφέρον να το ψάξεις στο διαδίχτυο). Αλήθεια, γιατί κάποιος να πληρώσει τόσα λεφτά; Ο Τσαρλς Σουάμπ δεν αποτελούσε ιδιοφυΐα, ούτε γνώριζε πολλά περισσότερα από τους άλλους στον τομέα του χάλυβα. Ο ίδιος ανέφερε πως η πληρωμή του οφειλόταν στην ικανότητα του να συναλλάσσεται με τους ανθρώπους.
Θέλεις να μάθεις πιο ήταν το μυστικό του; Πρώτα θα αναφέρω αυτά που έγραψε σχετικά για το μυστικό αυτό ο Ντέηλ Κάρνεγκι. Πως τις λέξεις αυτές του Σουάμπ, θα έπρεπε να κρεμάσουμε στους τοίχους σπιτιών και σχολείων, καταστημάτων, γραφείων, λέξεις που θα έπρεπε όλα τα παιδιά να απομνημονεύσουν, αντί για ανούσια πραγματικά θέματα που μαθαίνουν, λέξεις τέλος που είναι σε θέση να μεταμορφώσουν τη ζωή μας, αρκεί να ζούμε σύμφωνα με αυτές.
Τα λόγια – μυστικό του Τσαρλς Σουάμπ είναι αυτά << Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη αρετή μου είναι η ικανότητα να συνεπαίρνω τους ανθρώπους μου. Και ο καλύτερος τρόπος για να την καλλιεργήσει ο καθένας είναι προσφέροντας εκτίμηση και ενθάρρυνση. Δεν υπάρχει τίποτα που να σκοτώνει τόσο αμείλικτα τις φιλοδοξίες ενός ανθρώπου όσο η κριτική από τους προϊσταμένους του. Ποτέ μου δεν επέκρινα κανέναν. Πιστεύω ότι πρέπει να δίνω στους ανθρώπους κίνητρα για να δουλεύουν. Αδημονώ πολύ για να μοιράσω επαίνους και είμαι πολύ απρόθυμος στην αναζήτηση λαθών. Αν κάτι μου αρέσει, το επιδοκιμάζω ολόθερμα και προσφέρω απλόχερα τους επαίνους μου>>. Τι κάνουν σήμερα οι περισσότεροι στην θέση του Σουάμπ ή και πιο απλοί μάνατζερ και ύστερα από τόσα χρόνια, που υποταθείτε ότι έχουν αλλάξει πολλά ; Ακριβώς τίποτε! Ότι δεν τους αρέσει φωνάζουν, απειλούν, βρίζουν.. και αν τους αρέσει το οτιδήποτε απλά δεν μιλάνε…
Και σε καμία των περιπτώσεων δεν μιλάμε για κολακείες και αυτό που λέμε γλειψίματα! Και αυτό γιατί η κολακεία είναι υποκριτική και εγωιστική. Και εδώ πάμε να κάνουμε έναν μικρό διαχωρισμό μεταξύ εκτίμησης και κολακείας. Η πρώτη βγαίνει από μέσα σου και είναι αληθινή, η άλλη βγαίνει με το ζόρι. Η πρώτη είναι ανιδιοτελής, ενώ η δεύτερη όπως είπαμε είναι εγωιστική. Η κολακεία στη ουσία αποτελεί έναν ευτελή έπαινο. Αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει αυτός ο διαφορετικός τρόπος ζωής που πάμε να δημιουργήσουμε;
Δεν αποτελεί έκπληξη, πως δεν δίνουμε ιδιαίτερη βάση σε αυτό που λέμε εκτίμηση. Είτε έχει να κάνει με το οικογενειακό περιβάλλον όπως απέναντι στα ίδια τα παιδιά μας, και υπάρχουν φορές που πιάνω τον εαυτό μου να πέφτει σε τέτοιου είδους ατόπημα. Αλλά κυρίως όπως είπαμε στον εργασιακό χώρο που τα προβλήματα εκεί είναι πολύ μεγάλα, και αυτό που υπόσχομαι είναι πως θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου στο συγκεκριμένο θέμα και έχουμε να πούμε πολλά.
Δώσε λοιπόν τη ευκαιρία πρώτα σε εσένα!! να πεις ένα καλό λόγο αν κάποιος σου φτιάξει ένα πολύ γευστικό καφέ, ή κάποιος άλλος επιτύχει το φαγητό που σου αρέσει και δεν θα σε βγάλουν από το μυαλό τους. Πόσο μάλλον στο χώρο εργασίας, αν έχεις κάποιον υπάλληλο που δεν κάνει όλες τις δουλείες όπως πρέπει, αλλά κάποιες άλλες τις κάνει καλά επαίνεσε τον για αυτές που κάνει καλά! Και θα διαπιστώσεις πόσο αποτελεσματικός θα είναι σε όλες του. Όπως είπαμε η κριτική είναι μάταιη.
Θα ήταν καλό να έχεις στο νου σου, πως στις διαπροσωπικές σχέσεις με δικούς σου ανθρώπους ή με τους συνεργάτες σου ή με τους υπαλλήλους σου όλοι τους είναι ανθρώπινα πλάσματα που επιζητούν και έχουν ανάγκη την εκτίμηση και τις περισσότερες φορές την αποζητούν πολύ περισσότερο από χρήματα. Προσπάθησε την αληθινή εκτίμηση να την κάνεις τρόπο ζωής και θα ενθουσιαστείς με τα αποτελέσματα.
Δεν είναι πάντα καλό να εστιάζουμε στα δικά μας θέλω και επιθυμίες, είναι καιρός να εστιάσουμε και σε ότι καλύτερο έχει ο άλλος απέναντι μας. Είναι λοιπόν καιρός να ξεκινήσεις να δίνεις αυτή την πολυπόθητη εκτίμηση. Τέλος, θα επικαλεστώ κάτι που είχε πει ο Γαλιλαίος: Δεν μπορείς να διδάξεις τίποτε σε κανέναν, μπορείς μόνο να των βοηθήσεις να το ανακαλύψει μόνος του...
