Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που διαθέτεις να ακούσεις τα podcast της 360turn ή για να διαβάσεις τα άρθρα που σε ενδιαφέρουν. Το ευχαριστώ είναι λίγο πραγματικά και αυτό γιατί καταλαβαίνω πως ο χρόνος σου είναι πολύτιμος. Θέλω να γνωρίζεις πως δεν επιδιώκω κάποια φτηνή προβολή μέσα από όλη αυτή την διαδικασία, θέλω ότι δημιουργηθεί να το κάνουμε μαζί. Νιώθω πως αξίζει να γνωριστούμε και να μοιραστούμε κομμάτια της ζωής μας και εμπόδια που ξεπεράσαμε και μας επέτρεψαν να κάνουμε βήματα μπροστά. Στο ταξίδι αυτό θα σε περιμένω να δούμε τον προορισμό μας από κοινού.
Τώρα.. Αν και το περιεχόμενο του σημερινού podcast έχει αποτυπωθεί κατά κάποιον τρόπο πολύ πρόσφατα και σε άρθρο εν τούτης θεωρώ σημαντικό να υπάρξει και στην συγκεκριμένη μορφή. Θα ρωτήσεις πιο είναι το περιεχόμενο… Θα σου απαντήσω αμέσως… Αν έχεις άδικο αν έχεις κάπου σφάλει να το παραδεχτείς αμέσως!
Ότι για πολλά χρόνια δεν έκανα εγώ… Και τις περισσότερες φορές πλήρωνα το τίμημα. Μια αληθινή συγνώμη άραγε υπάρχει κάπου; Στην δική μου περίπτωση τις φορές που είχα προκαλέσει το άδικο δεν υπήρχε.. Άραγε εσύ τι κάνεις ακριβώς όταν έχεις άδικο; ή έχεις κάπου σφάλει; το παραδέχεσαι; Να πάρει! Εγωισμός πάνω από όλα! Όμως υπάρχει κάτι συγκλονιστικό μέσα από αυτά τα ανθρώπινα λάθη που κάνουμε… ότι κάποιοι έχουν την δύναμη να τα παραδέχονται άμεσα και αυτό είναι το πιο σημαντικό, λέγοντας μέσα από την καρδία τους ΣΥΓΝΩΜΗ την οποία και εννοούν. Εσύ άραγε.. ζητάς μια αληθινή συγγνώμη; ή πηγαίνεις σε δικαιολογίες; Αλλά θα σκεφτείς και ποιος δεν κάνει λάθη… Προφανώς όλοι.. το γνωρίζουμε και οι δυο άλλωστε αυτό… άνθρωποι είμαστε.
Θα το διατυπώσω όμως και αλλιώς… Που ίσως σε βοηθήσει να εντοπίσεις την ουσία. Τι διαθέτουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παραδέχονται άμεσα το σφάλμα τους και ζητάνε συγγνώμη; Το βρήκες; Θα στο πω… ΘΑΡΡΟΣ! Και δεν αποτελεί μυστικό πως η συγνώμη μπορεί να καθορίσει πάρα πολλά και για εσένα και για τους άλλους. Χριστέ μου.. Θάρρος ναι… Θα σου πω μια αλήθεια τώρα.. τελικά ούτε από αυτό είχα..
Ορίστε δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα: Στην επιχείρηση που διέθετα έπρεπε να κλείσω μια σημαντική συμφωνία. Παρόλα που ήμουνα τεχνικά σε πολύ υψηλό επίπεδο, ταυτόχρονα μου έλειπαν κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία ή για να το πω καλύτερα κάποιες σημαντικές δεξιότητες κοινωνικές αν θέλεις, όπως η σωστή επικοινωνία, η ακρόαση ή ενσυναίσθηση. Πίστευα πως έχω δίκιο σε όλα. Αφού μίλησα με τον άνθρωπο για να κλείσουμε την συμφωνία, θεώρησα καλό μετά να αλλάξω κάποια πράγματα πάνω σε αυτά που είχαμε συμφωνήσει (στην ουσία τον αγνόησα και έκανα το δικό μου). Δεν τα υπολόγισα όμως σωστά και στο τέλος εκτέθηκα και εγώ και η επιχείρηση μου. Το λάθος το κατάλαβα όμως δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Όταν ο άνθρωπος αυτός μου ζήτησε τον λόγο ξεκίνησα και του αράδιαζα ένα κάρο δικαιολογίες. Ενώ μου κόστισε πολύ όλη αυτή η διαδικασία και σε χρήματα και στην καλή εικόνα της επιχείρησης μου και είχα αντιληφτεί πως το λάθος ήταν καθαρά δικό μου, εν τούτης δεν είχα το θάρρος να αναγνωρίσω πως είχα σφάλει και πολύ περισσότερο να του ζητήσω συγγνώμη.
Να ακόμη ένα σε πιο προσωπικό επίπεδο. Κάποτε είχα μια σχέση η οποία πραγματικά ένιωθα πως ήταν δυνατή (και δεν ξέρω που θα μπορούσε να καταλήξει). Από την μεριά μου έκανα ότι μπορούσα για να είμαστε σε επαφή διότι είχαμε μεγάλη απόσταση. Παρόλα αυτά τα καταφέρναμε καλά τα πρώτα χρόνια. Υπήρχε η λαχτάρα και η προσμονή για να βρεθούμε.. μην σε κουράζω ήταν τα πράγματα όπως τα θέλαμε τηρουμένων των αναλογιών (τουλάχιστον έτσι το θυμάμαι). Το αποτέλεσμα; Έσφαλα… έκανα λάθος… είχα το άδικο… δεν της φέρθηκα καλά. Δεν μπορώ να θυμηθώ πραγματικά αν χρησιμοποίησα δικαιολογίες για αυτό που της έκανα. Πάντως δεν είχα το Θάρρος να παραδεχτώ το σφάλμα μου και πολύ περισσότερο… και αυτό το θυμάμαι καλά να της πω μια αληθινή ΣΥΓΝΩΜΗ.
Αφού λοιπόν κάνεις το λάθος σου, το σφάλμα σου και πολύ περισσότερο δε, γνωρίζεις πως με αυτό που έκανες θα δεχτείς κριτική και όχι μόνο, γιατί να μην βγεις μπροστά πρώτος ή πρώτη και να κάνεις την αυτοκριτική σου; Γιατί να μην ταπεινώσεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου; Να αναφέρεις πρώτα εσύ τα υποτιμητικά λόγια που θα σου έλεγε ο άλλος /η. Και να το κάνεις πάνω από όλα με αλήθεια. Το σίγουρο είναι πως θα υπήρχαν πολλές πιθανότητες (ανάλογα βέβαια και το τι έχεις κάνει) να υπάρξει μια συγχωρητική στάση.
Προσωπικά ως ανόητος προσπαθούσα να δικαιολογώ τα λάθη μου και οι περισσότεροι αυτό κάνουν.. Το αντιλήφτηκα πολύ αργότερά ότι η παραδοχή των σφαλμάτων, του άδικου, των όποιων λαθών σε κάνει να ξεχωρίζεις από την μάζα… Δείχνεις αλλιώς στα μάτισα του άλλου.
Και εφόσον έχουμε άδικο και έχω την αίσθηση πως είναι τις πιο πολλές φορές και πάνω από όλα επιδιώκουμε να ήμαστε ειλικρινείς με εμάς, ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι έχουμε σφάλει και να το κάνουμε τάχιστα, από το να μπαίνουμε στην διαδικασία να υποστηρίζουμε το «δίκιο μας».
Τέλος, θα το επαναλάβω μια φορά ακόμη… Αν έχεις άδικο, αν έχεις σφάλει να το παραδέχεσαι άμεσα και να έχεις το θάρρος να ζητάς μια αληθινή συγνώμη!
