Ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι.. Πάντα θέλουμε και κάτι ακόμη. Και αυτό το κάτι ακόμη μόλις το αποκτήσουμε θα θέλουμε ακόμη ένα κάτι…
Δεν το έχω κρύψει ποτέ ότι είμαι λάτρης του Ναπολέων Χιλ. Θέλεις να το χαρακτηρίσεις αμερικανιά; Μπορείς να το κάνεις. Θέλεις να πεις πως όλα αυτά που έχει αναφέρει και έχει γράψει όπως ο Νόμος της Επιτυχίας, Σκέψου και Πλούτισε είναι εκτός τόπου και χρόνου; Μπορείς επίσης να το σκεφτείς. Βεβαία εγώ μένω στο γεγονός πως απ΄ όλα αυτά που έχει καταγράψει, μας ταλανίζουν ακόμη και σήμερα… στο 2023. Και αυτό που με εξιτάρει είναι το γεγονός πως ο Χιλ τα έχει αναφέρει και γράψει πριν από εκατό και πλέον χρόνια.
Και κάπου μέσα στον Νόμο της Επιτυχίας.. κάνει αναφορά για το Ανικανοποίητο.. Και μου άρεσε τόσο όταν το διάβασα γιατί αποτυπώνει την πραγματική ζωή, ανεξάρτητα από την εποχή. Ίσως το Ανικανοποίητο να ζει αιώνια…
Το υπέρτατο μυστήριο του σύμπαντος είναι η ζωή! Ήρθαμε εδώ χωρίς τη συναίνεσή μας, άγνωστο από που.. Φεύγουμε χωρίς τη συναίνεσή μας, άγνωστο προς τα που! Προσπαθούμε αιώνια να λύσουμε αυτό το μεγάλο αίνιγμα της «ΖΩΗΣ» και να κατανοήσουμε για πιο σκοπό υπάρχει. Κανείς στοχαστής δεν αμφιβάλλει ότι τοποθετηθήκαμε στη Γη για έναν ορισμένο λόγο. Άραγε, η δύναμη που μας τοποθέτησε εδώ, δεν θα ξέρει τι να μας κάνει όταν διαβούμε το μεγάλο χάσμα;
Άραγε, δεν θα ήταν έξυπνο να συνεργαστούμε με τον Δημιουργό, συμπεριφερόμενοι στη Γη αξιοπρεπώς ο ένας προς τον άλλον και να κάνουμε ότι καλό μπορούμε, όπως μπορούμε, στη διάρκεια της ζωής, αφήνοντας τη μέλλουσα ζωή σε κάποιον που ίσως ξέρει, καλύτερα από εμάς, τι είναι καλύτερο για εμάς;
Και είναι πολύ εύστοχες οι παραπάνω γραμμές, διότι από τη γέννηση ως το θάνατο, ο νους πάντα πασχίζει να αποκτήσει ότι δεν κατέχει. Το παιδί που παίζει στο πάτωμα με τα παιχνίδια του, βλέπει ένα άλλο παιδάκι με άλλο παιχνίδι και αμέσως απλώνει το χέρι του στο άλλο παιχνίδι.
Το (μεγάλο) αγοράκι βλέπει ένα άλλο με περισσότερους σιδηροδρόμους, περισσότερες τράπεζες, ή περισσότερα εμπορεύματα και λέει μέσα του. « Τι τυχερός! Πως θα μπορούσα να του στερήσω τα υπάρχοντα του;»
Ο μικρός που πουλάει εφημερίδες στον δρόμο κοιτάζει με το στόμα ανοιχτό και ταυτόχρονα ζηλεύει τον επιχειρηματία που παρκάρει το αυτοκίνητο του και πηγαίνει στο γραφείο του. «Τι ευτυχισμένος θα ήμουν αν είχα και εγώ ένα αμάξι!» Και ο επιχειρηματίας, καθισμένος στο γραφείο, σκέφτεται πόσο ευτυχής θα ήταν, εάν μπορούσε να προσθέσει ακόμη ένα εκατομμύριο στον ήδη φουσκωμένο λογαριασμό του.
Ο παντρεμένος κρυφοκοιτάζει τις κομψοντυμένες κυρίες στον δρόμο και σκέφτεται πόσο τυχερός θα ήταν εάν η γυναίκα του ήταν όμορφη σαν και αυτές. Ίσως όμως και να είναι ομορφότερη, αλλά εκείνος δεν το βλέπει… Μάλιστα τα περισσότερα διαζύγια ξεκινούν από την τάση του άντρα να σκαρφαλώνει στο φράκτη για να μπει σε ξένα χωράφια. «Το χορτάρι είναι πάντα πιο φρέσκο στην άλλη μεριά του φράκτη…»
Η ευτυχία είναι πάντα λίγο πιο πέρα, πάντα ορατή, αλλά πάντα άπιαστη. Η ζωή δεν είναι ποτέ πλήρης, ανεξάρτητα τι έχουμε ή πόσα κατέχουμε. Το ένα πράγμα ζητά και κάτι άλλο. Ο καθένας μας λοιπόν ζητά κάτι, το αποκτά αλλά θέλει και κάτι ακόμη.. Και η ιστορία συνεχίζεται χωρίς τέλος.
Ο νέος παίρνει μισθό επαρκή για να συντηρήσει την οικογένεια του αρκετά άνετα. Μετά έρχεται μια προαγωγή μαζί με αύξηση.. Άραγε, αποταμιεύει τα επιπλέον χρήματα και συνεχίζει να ζει όπως πριν; Όχι! Άμεσα πουλάει το παλιό αμάξι του και αποκτά ένα καινούργιο. Γενικά να έχει και εκείνος και η οικογένεια του τα καλύτερα. Θα μου πεις κακό είναι; Ναι! Με τον τρόπο που γίνεται.
Σε κάθε σταυροδρόμι της ζωής οι δαίμονες του Ανικανοποίητου στέκουν στις σκιές χαμογελώντας κοροϊδευτικά και φωνάζοντας «Τράβα ότι δρόμο διαλέξεις. Εμείς θα σε προλάβουμε στο τέλος».
Τελικά, ο άνθρωπος πάυει να έχει ψευδαισθήσεις και αρχίζει να μαθαίνει ότι η Ευτυχία και η Ικανοποίηση δεν είναι αυτού του κόσμου. Μετά πειραματίζεται, σίγουρα αυτά τα αποκτάμε στην άλλη ζωή, γιατί έχει κουραστεί από αυτή… Ίσως εκεί να υπάρχει η ελπίδα! Θα έλεγα πως η προσέγγιση αυτή καθαρά θρησκευτική έχει δόση αλήθειας, όμως υπάρχει και ένα μεγάλο ΑΛΛΑ…
«Ζητώντας πάντα, αλλά μην βρίσκοντας ποτέ». Με αυτές τις λέξεις μπορεί να περιγραφεί ο αγώνας του ανθρώπου για Ευτυχία και Ικανοποίηση. Η ζωή είναι ένα διαρκές ερωτηματικό! Και άμα αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, τότε δεν το θέλουμε πια! Επίσης, οι άνθρωποι παύουν να μας ενδιαφέρουν όταν ανακαλύπτουμε τα όρια των δυνατοτήτων τους.
Η μεγαλύτερη ασυνέπεια της ζωής είναι το ότι τα περισσότερα απ΄όσα πιστεύουμε δεν αληθεύουν… Η ευκαιρία βρίσκεται εκεί που θα την ψάξει κανείς και πουθενά αλλού! Για τους περισσότερους η λεία μοιάζει καλύτερη στην άλλη πλευρά του φράκτη. Έτσι το έκανε η φύση. Έτσι, μας δελεάζει και μας προετοιμάζει για το ισόβιο έργο της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ… Και όπως γράψαμε πιο πάνω… η ιστορία συνεχίζεται χωρίς τέλος…
