Ας ξεκινήσουμε καταρχήν από τον εαυτό μας και κατά επέκταση ρώτησε και τον διπλανό σου, τον άντρα σου, την γυναίκα σου, τον φίλο σου, οποιονδήποτε γύρω σου, «ποιος είναι ο απώτερος στόχος στη ζωή του.» Κατά πάσα πιθανότητα θα απαντήσουν σε πράγματα όπως το να έχουν χρήματα, να αποκτήσουν νέο σπίτι, νέο αυτοκίνητο, να κάνουν οικογένεια ή να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Επιμένοντας λοιπόν και ρωτήσεις αρκετά γιατί θα ήθελαν να επιτύχουν αυτούς τους στόχους, πιθανότατα τελικά θα απαντήσουν (αν δεν βαρεθούν στην συνεχή ερώτησή του Γιατί;) : Για να είναι ευτυχισμένοι!
Ξεκάθαρα, το να είσαι ευτυχισμένος βρίσκεται πίσω από κάθε ανθρώπινο στόχο, κάθε ανθρώπινη αποστολή και επιθυμία να καταφέρεις να πετύχεις αυτό το απροσδιόριστο «κάτι», που εν τέλει όλοι μας δείχνουμε να στοχεύουμε. Το επίτευγμα της ευτυχίας, η αναζήτηση της ευτυχίας... Με αφορμή λοιπόν το θέμα της ευτυχίας, διάβασα σε ένα βιβλίο σχετικά με την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ και που κατοχυρώνει, σύμφωνα με τα λόγια του Τόμας Τζέφερσον, «το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την αναζήτηση της ευτυχίας» ως θεμελιώδους σημασίας για τον αμερικανικό λαό… (Αν κάνω λάθος σου ζητώ συγνώμη.)
Και σε αυτό το σημείο προκύπτει ένα ερώτημα : ¨Πώς μπορεί κάτι τόσο ασαφές όπως η ευτυχία, τόσο δύσκολο να εξηγηθεί από οποιονδήποτε που δεν έχει τις απαιτούμενες ικανότητες ή τις επιστημονικές γνώσεις για να συζητήσει, να είναι ο τελικός στόχος του καθενός στη ζωή του;
Κάποιοι αναφέρουν ότι η ευτυχία είναι απλώς η απουσία πόνου. Ακόμη, κάποιοι άλλοι αναφέρουν ότι δεν μπορεί να μετρηθεί από μόνος της, αλλά πρέπει να κλιμακωθεί με άλλες πιο μετρήσιμες αξίες, όπως το χρήμα, η επιτυχία στην εργασία και τα επίπεδα άγχους. Παρόλα αυτά όμως αν προσπαθούμε να μετρήσουμε την ευτυχία με αυτές τις στατικές, θα διαπιστώσουμε πως δεν ταιριάζουν απόλυτα.
Όχι μόνο τα περισσότερα χρήματα δεν είναι σε θέση να εγγυηθούν την ευτυχία, αλλά μερικές φορές φέρνουν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα: Για μερικούς ανθρώπους το να έχουν λιγότερα χρήματα σημαίνει λιγότερη ανησυχία. Λιγότερο άγχος, λιγότερη ταλαιπωρία. Επομένως, πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι. Τα χαμηλά επίπεδα στρες δεν ισοδυναμούν με ευτυχία. Μερικοί άνθρωποι με εργασία με πλήρες ωράριο χωρίς ούτε ένα δευτερόλεπτο να ξεκουραστούν ή να χαλαρώσουν είναι πιο ευτυχισμένοι από τους ανθρώπους με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που δείχνουν να είναι ασφαλείς.
Δεδομένου ότι η ευτυχία δεν δύναται να μετρηθεί με περισσότερα ή λιγότερα χρήματα, περισσότερο ή λιγότερο άγχος, περισσότερη ή λιγότερη κατοχή πτυχίων και τίτλων και περιουσίας, πρέπει να υποβάλουμε στον εαυτό μας την εξής ερώτηση. Αυτή δεν είναι μια εύκολη ερώτηση, αλλά προσφέρει μια εξαιρετική τροφή για σκέψη στο μυαλό: Χάνουμε τον χρόνο μας αναζητώντας ευτυχία;
Και σίγουρα θα σκεφτείς… γιατί να γίνει μια τόσο περίεργη ερώτηση; Δεν είναι η αληθινή ευτυχία αυτό που όλοι θέλουν να επιτύχουν - να μπορούν να ισχυρίζονται με υπερηφάνεια, μεγαλώνοντας: «Είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος;» Τότε γιατί η αναζήτηση της ευτυχίας θα ήταν χάσιμο χρόνου;
Η ερώτηση αυτή δίνει στην ουσία και την απάντηση. Και η απάντηση είναι γιατί η ευτυχία δεν μπορεί να αναζητηθεί, ούτε να αποκτηθεί. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας μας έχει την δυνατότητα αποκτήσει περισσότερα χρήματα. Είναι πιθανό να μπορούμε να αποκτήσουμε μια πιο ήρεμη ζωή από κάθε άποψη. Σίγουρα, αυτά τα πράγματα φαίνεται να διευκολύνουν το να γίνουμε ευτυχισμένοι άνθρωποι. Άραγε μπορούμε να αποκτήσουμε την ευτυχία; με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να αποκτήσουμε την σοφία; ή το καλύτερο; Ίσως, δεν είναι κάτι που μπορούμε να έχουμε… ίσως είναι κάτι που απλά είμαστε. Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι, όχι να αποκτήσουμε ευτυχία. Και αν γνωρίζουμε ότι μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι, με τον ίδιο τρόπο που μπορούμε να είμαστε σοφοί, μπορούμε να είμαστε καλύτεροι ή μπορούμε να αγαπάμε, τότε προκύπτει και μια δεύτερη ερώτηση "Τι μπορούμε να κάνουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι;"
Και έχω την αίσθηση πως το θέμα μας αποκτάει νέο ενδιαφέρον.. Είναι σαν να το πηγαίνουμε σε μια άλλη διάσταση, η οποία μας δίνει μια νέα σειρά δυνατοτήτων. Πρώτον, οτιδήποτε κάνουμε μπορεί να μας φέρει στην «ευτυχισμένη» κατάσταση. Θα μπορούσαμε να είμαστε χαρούμενοι όταν οδηγούμε, όταν μαγειρεύουμε, όταν παίζουμε με τα παιδιά μας ή όταν πληρώνουμε την δόση στην εφορία(ναι μη το γελάς…) Αν έχουμε επίγνωση αυτού που κάνουμε και βιώνουμε πραγματικά το σύνολο των συναισθημάτων που περιβάλλουν τις πράξεις μας, ανακαλύπτουμε ότι η ευτυχία είναι ανάμεσά τους… Μήπως η ευτυχία λοιπόν είναι η κατάστασή μας; Δεν είναι κάτι εκεί έξω το οποίο περιμένει το να διεκδικήσουμε. Μήπως είναι μέσα μας; στην ύπαρξή μας; Μάλλον ναι…
Με γνώμονα την παραπάνω παράγραφο, ανακαλύπτουμε την ουσία, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό: Όταν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι, θέλουμε και οι άλλοι να είναι ευτυχισμένοι. Οπότε, όσο περισσότερο κάνουμε τους άλλους ευτυχισμένους, τόσο πιο ευτυχισμένοι γινόμαστε. Όταν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι, δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο… Απλώς απολαμβάνουμε τη στιγμή… Για σκέψου το κάπως έτσι δεν γίνεται;
Και τέλος, όταν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι, διαπιστώνουμε ότι δεν χρειάζεται να αποκτήσουμε, ή να αναζητήσουμε οτιδήποτε. Η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας. Στην πραγματικότητα, αυτή ζει μαζί μας….
