Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι πως έχει δομηθεί η κοινωνία μας με αυτόν τον τρόπο… Εκεί που βλέπεις τον κόσμο να νοιάζεται και να δίνει πολλά σε μια δύσκολη στιγμή… είναι επίσης μια στιγμή που έρχεται η οποία έχει μεγαλύτερη διάρκεια και κάνουμε μια με το πόδι μας και ρίχνουμε την καρδάρα με το γάλα… Και μετά δεν σε ξέρω και δεν με ξέρεις. Και σκέφτομαι γιατί; Γιατί να έχουμε σαν άνθρωποι αυτές τις αλλαγές; Γιατί δεν δίνουμε στην καθημερινότητα μας ότι μπορούμε και περιμένουμε να το κάνουμε μόνο σε μια δύσκολη στιγμή; Και το σημαντικότερο να μην περιμένουμε τίποτα να πάρουμε πίσω… τίποτα σε αντάλλαγμα για αυτό που προσφέραμε.. Δύσκολο;
Δεν υπήρξα από εκείνους που έδινε γενικά… εκτός από τους δικούς μου ανθρώπους… Αλλά να σου κάτι; Στο πίσω μέρος του μυαλό μου το σκεφτόμουν… Θα ήθελα ένα αντάλλαγμα… Θα ήθελα κάτι.. ότι και να ήταν… Θα ένιωθα καλύτερα. Για να αλλάξω σκέψεις, απόψεις και ζωή, έπρεπε να τα χάσω πρώτα όλα. Δώσε λοιπόν χωρίς να περιμένεις τίποτα σε αντάλλαγμα… Έχει σημασία….
Μόλις κατάλαβα πως ήμουν έτοιμος για μια νέα ζωή, ήθελα να δοκιμάσω με ανιδιοτέλεια κάτι καινούργιο, κάτι σαν πείραμα, να εξυπηρετήσω τις ανάγκες κάποιου και σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο απλό όσο το γράφω ή το διαβάζεις. Επικεντρώθηκα λοιπόν στην αξία του δώρου και όχι στο να περιμένω κάτι αργότερα. Οπότε, άρχισα να δίνω όπου έβλεπα πως υπήρχε ανάγκη. Ταυτόχρονα όμως καταλάβαινα πως ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν δύσκολο, ήθελε μεγάλο αγώνα… Το μυαλό έπαιζε παιχνίδια, έκανε σκέψεις που δεν θα έπρεπε… Ήθελα δουλειά ακόμη.
Και δεν είναι μόνο τα όποια χρήματα έχω δώσει ή ρουχισμό, πιστεύοντας πως αυτά έπρεπε να δώσω. Με τον καιρό συνειδητοποίησα κάτι σημαντικό.. Πως υπάρχει διαφορά μεταξύ του να δίνεις κάτι επειδή το έχεις σε ποσότητα και να το δίνεις επειδή το μοιράζεσαι…
Και για να σε προλάβω, δεν είμαι άξιος να πιστεύω ότι είμαι του Ερυθρού Σταυρού ή Μητέρα Τερέζα και δεν μπορεί να γίνει αυτόν τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση. Έχοντας ξεχωρίσει εδώ και χρόνια αυτή την διαδικασία, όπως και πολλές ακόμη μέσα από την προσωπική ανάπτυξη, περισσότερο τείνω να πιστεύω πως έχει να κάνει με «εργοστάσιο ψυχής» και σε κάθε περίπτωση παίρνει πολύ χρόνο αυτή η προσπάθεια. Ακόμη και τώρα κάνω προσπάθειες για πολλά στην καθημερινότητα μου.
Αυτήν λοιπόν η διαδικασία του να προσφέρεις χωρίς αντάλλαγμα είναι και εύκολη και δύσκολη. Εύκολη γιατί προκύπτουν αρκετές ευκαιρίες που δεν μπορούσα να εντοπίσω για χρόνια. Δύσκολη γιατί όσο κι αν ήθελα να προσφέρω ήταν πολύ δύσκολο να μου φτάσει ο χρόνος για να το κάνω σωστά. Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου, το πρώτο διάσημα της διαδικασίας αυτής ήταν πολύ επίπονο. Με προβλημάτιζε έντονα και έδειχνα να αμφισβητώ τη στάση μου απέναντι στο να δίνεις. Ο Θεός όμως με βοήθησε να αλλάξω και πάλι στάση και να αρπάξω την ευκαιρία του να προσφέρεις.
Όταν αρχίσεις να δίνεις και το κάνεις με τον σωστό τρόπο, θα νιώσεις ένα εξαιρετικό συναίσθημα που αυτήν την στιγμή αδυνατώ να στο περιγράψω. Θα δεις παράλληλα πως το να δίνεις θα σου προσφέρει πολλές εμπειρίες θα σου ξεκλειδώσει πολλές και διαφορετικές πόρτες.
Προσωπικά, μέσα από αυτήν την διαδικασία, αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τρόπο που βρίσκομαι πλέον στην κοινωνία. Επίσης πιστεύω πως αυτή η διαδικασία έχει επιτυχία. Μπες στην διαδικασία να δώσεις και εσύ, δώσε ότι μπορείς… Τέλος η επιτυχία που σου ανέφερα στην πιο πάνω γραμμή έγκειται στον τρόπο του να δώσουμε γιατί οι άλλοι το χρειάζονται και όχι γιατί προσδοκούμε ανταλλάγματα. Δώσε λοιπόν χωρίς να περιμένεις τίποτα σε αντάλλαγμα… Έχει σημασία….
