Αν και διανύουμε χοντρικά τις πρώτες δεκαεπτά ημέρες του νέου έτους, πιστεύω πως οι περισσότεροι εξακολουθούμε να έχουμε μια ανησυχία η οποία πηγάζει από μέσα μας… θα έλεγα βαθιά μέσα μας… Μια ανησυχία μαζί με λαχτάρα… και αυτό είναι που κάπως μας μπερδεύει. Με λίγα λόγια, μια αίσθηση πως κάτι λείπει από ζωή μας και σε αυτή τη χρονιά που μπήκαμε, όμως δείχνει δύσκολο να το εντοπίσουμε ή να μην θέλουμε πραγματικά να το εντοπίσουμε…
Σε καμία περίπτωση η πρόθεση μου δεν είναι να σε ρίξω ψυχολογικά... Το αντίθετο!
Υπάρχει αυτή η πεποίθηση (αν την καταλαβαίνουμε) ότι όταν έχουμε μια καλύτερη σχέση, μια καλύτερη δουλειά, πιο πολλά χρήματα, ένα καλύτερο αυτοκίνητο ή πολλά άλλα πράγματα θα νιώθουμε ικανοποιημένοι. Θα νιώθουμε πως η ζωή μας θα είναι πιο ολοκληρωμένη.
Παρόλα αυτά, ας υποθέσουμε πως τα έχουμε όλα τα παραπάνω, μπαίνουμε όμως και σε επιπλέον σκέψεις και πιστεύουμε ότι πρέπει να έρθουν στην ζωή μας ακόμη περισσότερα…
Και κάνω την εξής ερώτηση.. Κυρίως να την ακούσω πρώτα εγώ… Τι είναι αυτό που πραγματικά ψάχνουμε; Τι στην ευχή επιδιώκουμε;
Στο τι είναι αυτό που ψάχνουμε ή καλύτερα τι αναζητούμε, θα έλεγα πως βρίσκεται η ανάγκη να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και γιατί βρισκόμαστε εδώ. Αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή τι ακριβώς είναι;
Και ομολογούμενος, αυτή η αίσθηση πως κάτι μας λείπει, αποτελεί τις περισσότερες φορές το κάλεσμα ώστε να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επίγνωση του ποιοι είμαστε πάνω και πέρα από το επιδερμικό επίπεδο της ζωής που κάνουμε.
Το έχω επισημάνει στο παρελθόν πως πέρασα αρκετά προβλήματα τα οποία είχαν αντίκτυπο σε πολλά επίπεδα της ζωής μου, προσπαθώντας να βρω αυτό που μου λείπει με λάθος χειρισμούς και με αποτέλεσμα αυτών των εσφαλμένων επιλογών μου… να αποκτήσω έντονο άγχος, προβλήματα στις σχέσεις μου και τέλος να μην υπάρχει στην ζωή μου νόημα και σκοπός.
Αν και άργησα να συνειδητοποιήσω τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αναζητήσω αυτό που μου λείπει και με αφορμή κάποιον πολύ δικό μου άνθρωπο, ξεκίνησα ένα εσωτερικό ταξίδι για να κατανοήσω καλύτερα τον εαυτό μου σε πρώτη φάση και να προσπαθήσω να αποβάλω πεποιθήσεις και μοτίβα που με τραβούσανε πίσω για να μπορέσω να βγάλω τον καλύτερο και πιο αληθινό εαυτό μου.
Είναι αλήθεια πως για μεγάλα διαστήματα της ζωής μας έχουμε πλήρη επίγνωση ότι έχουμε πολλά για τα οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες.
Ταυτόχρονα καταλαβαίνουμε μέσα μας, ότι υπάρχει μια εσωτερική σύγχυση μεταξύ του μέρους που λέει στον εαυτό μας ότι πρέπει απλώς να είμαστε ευγνώμονες με ότι έχουμε και του μέρους του εαυτού μας που λέει ότι πρέπει να υπάρχουν «περισσότερα».
Αλλά… δεν είναι μόνο το γεγονός πως νιώθουμε κάποιες φορές χαμένοι και μπερδεμένοι.. ΌΧΙ! Είναι και κάτι ακόμη πιο βαθύ, είναι το ότι νιώθουμε μόνοι γιατί καταλαβαίνουμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι και κυρίως από τον πολύ στενό κύκλο μας δεν καταλαβαίνουν τι βιώνουμε, τι πραγματικά θέλουμε και για εμάς. Και εισπράττουμε το εξής από εκείνους - «Έχεις τόσα πολλά και είσαι τόσο τυχερός/η τι θα μπορούσε να λείπει από τη ζωή σου;»
Και είναι κάτι που το κατανοώ, γιατί έχω βιώσει αυτά τα ίδια συναισθήματα που ήταν και μπερδεμένα και ανησυχητικά. Έπεσα σε έντονη κατάθλιψη και υπέφερα πραγματικά, αν και υπήρχαν αρκετά γύρω μου για να νιώθω ευγνώμων.
Γιατί λοιπόν νιώθουμε πως στην ζωή μας κάτι μας λείπει; Άραγε μήπως…
Έχουμε αποσυνδεθεί από τον αληθινό μας εαυτό; Ίσως αν έχουμε κάνει αυτή την αποσύνδεση, να φταίει το γεγονός ότι ήμασταν απασχολημένοι και επικεντρωμένοι στους άλλους ανθρώπους ή στην εκπλήρωση πολλών ρόλων στη ζωή μας που είναι αρκετό για χάσουμε την επαφή με τον αληθινό εαυτό μας.
Δεν είναι ασυνήθιστο να χάνουμε από τα μάτια μας τις δικές μας μοναδικές αξίες, τις δικές μας μοναδικές ανάγκες και αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε πιο ζωτικοί και ζωντανοί.
Ναι.. όλα αυτά είναι σε θέση να θάψουν τον αληθινό εαυτό μας κάτω από πολλές «τύψεις» που έτσι μας έμαθαν να νιώθουμε και μέσα από απαρχαιωμένες πεποιθήσεις. Μας μετέδωσαν να είμαστε απασχολημένοι με το να είμαστε «καλοί» άνθρωποι και να κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε για να μην μας κακό- χαρακτηρίσουν… όπως και στο να είμαστε παραγωγικοί άνθρωποι κτλ.. Και σου λέω… ίσως.. ίσως μέσα από αυτή την διαδικασία να χάνουμε την επαφή με το ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα και κυρίως του ποιοι πρόκειται να γίνουμε.
Άραγε μήπως…
Να λαχταράμε για βαθύτερες και πιο ουσιαστικές σχέσεις; Η ψυχή μας θέλει να βρει βαθιές και ικανοποιητικές σχέσεις όπου μπορούμε να μοιραστούμε τις πιο προσωπικές σκέψεις και τα συναισθήματά μας με τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Δύσκολο ε;;
Θέλουμε και χρειαζόμαστε να συνδεθούμε βαθιά με τους ανθρώπους και έχουμε την επιθυμία να μοιραστούμε και να ανακαλύψουμε τον αληθινό εαυτό μας με τους άλλους με έναν ασφαλή τρόπο, με έναν ευεργετικό τρόπο. Πιο δύσκολο αυτό ακόμη ε;
Ακριβώς όπως συμβαίνει στην ζωή μας… μεγαλώνουμε και να εξελισσόμαστε… έτσι και οι σχέσεις μας προορίζονται να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, νιώθουμε ότι οι σχέσεις μας δεν έχουν βάθος.
Ενώ νωρίτερα στη ζωή μας μπορεί να είμαστε ικανοποιημένοι με σχέσεις που μας επιτρέπουν να μοιραζόμαστε διάφορα καθήκοντα και να διαχειριζόμαστε τους ρόλους στη ζωή μας, έρχεται ένα σημείο που η ψυχή μας χρειάζεται κάτι πιο βαθύ.
Η μετατόπιση του τρόπου ζωής μας από μια σχέση που βασίζεται στις ανάγκες σε πιο βαθιές σχέσεις, μπορεί να βγαίνει από την ζώνη της άνεσης μας. Αλλά αν η ψυχή χρειάζεται κάτι βαθύτερο και δεν είναι διαθέσιμο σε εμάς, θα νιώθουμε ότι κάτι μας λείπει.
Άραγε μήπως…
Η ψυχή μας να θέλει βαθύτερο νόημα και σκοπό; Αυτή η αίσθηση ότι κάτι λείπει στη ζωή μας είναι ένα σημάδι ότι έχουμε μια πνευματική λαχτάρα που μπορεί να μην γνωρίζουμε… Ή μήπως το καταλαβαίνουμε και δεν κάνουμε κάτι; Σε κάθε περίπτωση αποτελεί μια πρόσκληση της ψυχή μας να ευθυγραμμίσουμε την ζωή μας με την βασική μας ουσία… Το Σύμπαν, ο Θεός, η ανώτερη δύναμη ή σε ότι πιστεύεις είναι παρόν και πρέπει να το γνωρίζεις αυτό.. Αν τολμήσεις να κάνεις αυτό που επιθυμείς δεν θα σε αφήσει μόνο/η.
Είναι δεδομένο πως η κοινωνία μας εκτιμά κυρίως την υλική επιτυχία, τα επιτεύγματα όποια και αν είναι αυτά. Όταν πετυχαίνουμε αυτά τα πράγματα οι περισσότεροι είμαστε μπερδεμένοι σχετικά με το τι μας φέρνει βαθύτερο νόημα και σκοπό… έστω και αν τα έχουμε πετύχει.
Και είναι εκείνες οι προσωπικές στιγμές… όπου αρχίζουμε και κάνουμε σε εμάς συχνά διάφορές ερωτήσεις που βγαίνουν μέσα από την ψυχή μας - Αυτό είναι το μόνο που υπάρχει; Τι περισσότερο μπορώ να κάνω; Άραγε αυτή είναι η ζωή που επιθυμώ;
Τελικά, η αίσθηση ότι κάτι λείπει στη ζωή μας είναι μια πρόσκληση να ξεκινήσουμε ένα εσωτερικό ταξίδι για να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και να μπούμε σε ένα δρόμο για κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Αποτελεί μια ευκαιρία να αλλάξουμε και να ακολουθήσουμε διαφορετική πορεία στη ζωή μας και όχι να μένουμε σε αυτά που κάναμε μέχρι τώρα, αλλά πολύ περισσότερο στο να ανταποκριθούμε σε αυτό που πρέπει να προκύψει μέσα από εμάς για το επόμενο μέρος του ταξιδιού μας.
Αυτή η αλλαγή είναι πρόκληση για πολλούς από εμάς και είναι συχνά ένας λόγος που οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν μπορούν να κάνουν το επόμενο βήμα και μένουν στάσιμοι όταν μπαίνουν στην διαδικασία να αναζητούν μια πιο ουσιαστική ζωή.
Εν τέλη, η αίσθηση ότι κάτι λείπει είναι ένα ισχυρό σημάδι ότι έχεις αποσυνδεθεί από τον ανώτερο εαυτό σου και καλείσαι να αναπτυχθείς… Όταν θέλουμε να δημιουργήσουμε χώρο, στεφόμαστε προς τα μέσα και αναρωτιόμαστε για το τι λείπει από τη ζωή μας.. Ας αποτελέσει η χρονιά αυτή την ευκαιρία που θα ανοίξουμε την πόρτα για να εξελιχθούμε σε μια πιο αυθεντική, ποιο αληθινή και ποιο αγαπημένη εκδοχή του εαυτού μας.
