Πιατεύω πως υπάρχουν πράγματα που θα ήθελες να αλλάξεις στον εαυτό σου, που δεν σου αρέσουν (όπως συμβαίνει στους περισσότερους από εμάς). Η λογική τι επιτάσσει; Σωστά.. να τα αλλάξουμε.. Όμως τα αλλάζουμε; Θα έλεγα, όχι ακριβώς. Το πιο πιθανό είναι να συνεχίσουμε να τα κουβαλάμε, παρόλο που επιζητούμε αυτήν την αλλαγή. Και εδώ προκύπτει η εξής ερώτηση… Τελικά οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν;
Όχι, απεναντίας.. οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν… Εδώ άλλαξα εγώ...
Όμως δεν είναι τόσο εύκολη η κατάσταση για να αποτινάξεις από πάνω σου καλά εδραιωμένα μοτίβα, ακόμη και όταν αυτά τα μοτίβα έχουν ως αποτέλεσμα επίπονες συνέπειες. Σίγουρα, θα ήθελες να είναι πιο εύκολο. Ενδεχομένως να είσαι ανυπόμονος/η με τον εαυτό σου, διατάζοντας τον "Απλά σταμάτα και άλλαξε". Τι σημαίνει απλά; (και αναφέρομαι για όσους σκάφτονται αυτό το απλά) Σε αυτή την παγίδα του "απλά" είχα πέσει και εγώ για χρόνια και συνειδητοποίησα ότι δεν είχε νόημα. Δεν υπάρχει λέξη "απλά" όταν πρόκειται για αλλαγή. Και το σημαντικότερο; Δεν αλλάζουμε "απλά" επειδή κάποιος το θέλει. Δεν είναι εύκολο αυτό το απλά, καθόλου εύκολο.
Παρόλα αυτά και η άλλη αντίληψη έχει πολλά ελαττώματα. Και θα ρωτήσεις ποια είναι. Είναι εκείνη η οποία σου τρώει το μυαλό λέγοντας σου ότι δεν μπορείς να αλλάξεις. Είναι μια φωνή που για κάποιον λόγο ακολουθούμε τις περισσότερες φορές και σου λέει πως είναι πολύ δύσκολο, δεν είναι στο DNA σου, απαιτεί υπερβολική προσπάθεια. Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια νοοτροπία θα σαμποτάρει τις προσπάθειές σου πριν καν ξεκινήσεις. Αν και είναι αλήθεια ότι «είσαι αυτό που είσαι» και ότι η δομή της προσωπικότητάς σου «είναι αυτή που είναι», δεν είναι αλήθεια ότι δεν μπορείς να κάνεις τροποποιήσεις, να αλλάξεις πολλές πτυχές του τρόπου συμπεριφοράς σου.
Λοιπόν, πώς αλλάζεις;
Αν περιμένεις να σου απαριθμήσω πολλά σημεία του πως αλλάζει κάποιος, το πιθανότερο είναι να σε απογοητεύσω. Θα είμαι σύντομος και θέλω να πιστεύω και ουσιαστικός. Για αρχή να σου αναφέρω πως είναι μια διαδικασία που ξεκινά με την επίγνωση. Αυτό μπορεί να φαίνεται προφανές, αλλά δεν είναι. Εάν έχεις συνηθίσει να κατηγορείς όλους τους άλλους για τα προβλήματά σου, τότε δεν είσαι ενημερωμένος/η. Εάν ζεις τη ζωή σου κατηγορώντας την κακή τύχη, τότε έχεις άρνηση. Πώς θα αλλάξεις αν δεν αντιληφθείς πώς η σκέψη και η συμπεριφορά σου βοηθούν στη δημιουργία της δυσκολίας στην οποία βρίσκεσαι;
Η αυτογνωσία λοιπόν είναι το πρώτο βήμα. Ωστόσο, μπορείς να έχεις πλήρη επίγνωση των κακών συνηθειών σου και να μην αλλάξεις. Τι λείπει;
Θα σου φανεί παράξενο αλλά αυτό που λείπει είναι η πραγματική δέσμευση για αλλαγή. Η περιστασιακή δέσμευση δεν κάνει. Και είμαι σίγουρος πως το καταλαβαίνεις απόλυτα αυτό. Το να κάνεις δίαιτα για μια εβδομάδα δεν σημαίνει κάτι αν την επόμενη εβδομάδα η διατροφή σου δεν είναι η σωστή και τρως πάλι ασύστολα. Όπως επίσης να κάνεις ασκήσεις προσωπικής ανάπτυξης για δύο εβδομάδες και μετά να τα παρατάς. Τι νόημα έχει; Δεν είναι επί της ουσίας μια περιστασιακή δέσμευση κάποιων ημερών; Οπότε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την πραγματική δέσμευση για αλλαγή. Και θα ρωτήσεις ‘’πως μπορεί να επιτευχθεί αυτή η πραγματική δέσμευση;’’ Και απαντώ… Στην ήσυχη στιγμή της αλήθειας σου, όταν είσαι μόνος/η και δεν πιέζεστε από τίποτα ή κανέναν και βρεθείς σε πλήρη αρμονία με τον εαυτό σου, δεσμεύσου να αλλάξεις.
Τέρμα οι δικαιολογίες. Όχι άλλη εικονική σκέψη. Όχι άλλο αυτο-σαμποτάζ. Ξέρεις ότι δεν θα είναι εύκολο, αλλά και τι έγινε; Εσύ πλέον είσαι αφοσιωμένος/η στον στόχο.
Αναγνωρίζεις την ανάγκη για αυτοπειθαρχία, επιμονή και σκληρή δουλειά. Ξέρεις γιατί θέλεις να αλλάξεις. Ξέρεις ποιος/ποια θέλεις να είσαι. Γνωρίζεις ότι οι ενέργειές σου πρέπει να τηρούν τις πεποιθήσεις σου. Κατανοείς ότι δεν έχει νόημα να ισχυρίζεσαι ότι θέλεις να αλλάξεις, αλλά στη συνέχεια να μην κάνεις τίποτα γι 'αυτό. Βαρέθηκες να απογοητεύεις τον εαυτό σου. Βαρέθηκες γενικά να νιώθεις απογοήτευση. Και είμαι σίγουρος πως έχεις το θάρρος να καλωσορίσεις την αλλαγή. Είμαι σίγουρος πως μπορείς να κάνεις την αρχή. Είμαι σίγουρος πως μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα. Και επίσης είμαι σίγουρος πως μπορείς να ξεφεύγεις από τη δικαιολογία του «ναι, μεν, αλλά».
Σε κάθε περίπτωση η υιοθέτηση νέων τρόπων σπάνια έρχεται άνετα στην αρχή. Το πιο πιθανό είναι να νιώθεις άκαμπτος/η στην αλλαγή. Όμως αν σκεφτείς την αλλαγή ως ευκαιρία ανάπτυξης, όχι ως ανεπιθύμητο βάρος, μπορεί να συμβούν εκπληκτικά πράγματα.
Μου αρέσει η άποψη του Μοχάμεντ Άλι όταν είπε " Ο άνθρωπος που στα 50 βλέπει τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που τον έβλεπε στα 20, άφησε να πάνε χαμένα 30 χρόνια από τη ζωή του.".
Εγώ αυτό που ελπίζω ανεξάρτητα από το πόσο ετών είσαι, είναι να κάνεις την αλλαγή που θέλεις. Μην αφήσεις τον φόβο να εμποδίσει την προσωπική σου ανάπτυξη. Μην απογοητευτείς πιστεύοντας ότι γύρω σου δεν έχει αλλάξει κάτι…
Ακόμη και μια μέτρια αλλαγή μπορεί να σου αποφέρει σημαντικά οφέλη. Η αλλαγή που κινείται προς μια θετική κατεύθυνση όχι μόνο θα διευρύνει την αυτοπεποίθησή σου, αλλά μπορεί να εμπλουτίσει τις σχέσεις σου, να ενισχύσει την καριέρα σου και να ενισχύσει την ευημερία σου. Τι λες… Δεν αξίζει τον κόπο;
