Σε καμία περίπτωση δεν θέλω με τον τίτλο αυτόν να σε τρομάξω ή να σου ξυπνήσω καταθλιπτικές στιγμές, όμως είναι κάτι που το έχουμε νιώσει κάποια στιγμή στην ζωή μας αρκετά έντονα και με μεγάλη διάρκεια και είναι πιθανό να το νιώσουμε και πάλι. Να έχουμε την αίσθηση πως τίποτα δεν πάει καλά, είναι αυτό που λένε πως δεν μας θέλει, δεν σηκώνουμε κεφάλι σε ότι και να προσπαθούμε να κάνουμε… και για κάποιον λόγο γίνεται απλά… λες ότι έτσι πρέπει να γίνει… Κάποια παραδείγματα…
Σεπτέμβρης 1999… Λύκειο… και έπρεπε να δώσω μερικά μαθήματα για να περάσω την τάξη, αν το θυμάμαι καλά πρέπει ήταν την ημέρα του σεισμού ή εκείνες τις ημέρες… Δεν πάτησα ποτέ στο σχολείο.. και αν δεν κάνω λάθος λόγου του σεισμού τους περάσανε όλους…
Μέσω αγγελίας βρήκα μια καλή δουλεία και με καλά χρήματα για ένα νέο είκοσι ετών που είχε πρόσφατα τελειώσει το στρατιωτικό του… Λίγες εβδομάδες μετά είχα ένα σοβαρό τροχαίο διέλυσα το πόδι μου και από θαύμα σώθηκα… Πάει η δουλεία και τρία χρόνια έκανα σχεδόν για να περπατήσω και πάλι. Εκείνη την περίοδο μου έδωσε πραγματική δύναμη μια σχέση που είχα.. εν τέλει όλα παίζουν τον ρόλο τους και η σχέση αυτή ήταν καθοριστική για εμένα εκείνη την περίοδο.
Μετά από οκτώ χρόνια έπρεπε να κλείσω την επιχείρηση μου, η οικονομική κρίση με τσάκισε. Υπήρχαν κάποιες οφειλές προς τράπεζα, προς ΔΕΗ και στην ασφάλεια μου. Τα έδωσα όλα σε ένα λογιστή που τον είχε ο πατέρας μου κάτι σαν οικογενειακό μας φίλο. Αυτό που ήθελα ήταν να μου κλείσει και τυπικά την επιχείρηση… Δεν το έκανε ποτέ αν και μου είπε ότι είχε τελειώσει το θέμα.. ( μην με ρωτήσεις τι και πως μεγάλη ιστορία) το χρέος με έπνιξε.
Ήρθε η στιγμή και για εμένα να παντρευτώ. Ίσως μια από τις καλύτερες και πιο όμορφες στιγμές που μπορούμε να ζήσουμε. Το ευχάριστο αυτό γεγονός το ανακοινώνω στους δικούς μου… Για τους λόγους τους δεν ήθελαν την γυναικά μου και τότε ξεκίνησε ένας πόλεμος μέχρι τελικής πτώσεως (επίσης μια μεγάλη ιστορία.) Πραγματικό στήριγμα η γυναίκα μου.. δεν υπάρχουν λόγια πραγματικά τα είδε όλα με εμένα!!
Φαντάσου όλα τα παραπάνω να τα κάνεις εικόνα και να τα βάλεις σε μια χρονική σειρά και πόσα ακόμη ενδιάμεσα με αποτυχίες, κρίσεις πανικού και κατάθλιψη και προβλήματα σε διάφορες δουλειές που κάνει την όλη διαδικασία ακόμη πιο δύσκολη, να πιάσεις στην κυριολεξία πάτο. Σε κάθε περίπτωση η λίστα με τα προβλήματα είναι μεγαλύτερη, όπως και για εσένα ίσως. Εύκολα λοιπόν γίνεται αντιληπτό πως πράγματι η κατηφόρα δεν έχει τέλος. Και κάνω μια ερώτηση. Πως αντιδράς σε μια παρόμοια κατάσταση που σου έχει στοιχήσει σχεδόν μια ζωή;
Όχι δεν έχω την πρόθεση να σε ρίξω ψυχολογικά, αλλά είναι φορές που λες ότι έτσι είναι η κατάσταση με κυνηγούν τα εμπόδια και οι δυσκολίες. Στόχος είναι να βρούμε την δύναμη να κοιτάξουμε πίσω από αυτές τις δυσκολίες. Το ξέρω ότι δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Όμως το θέμα είναι να αντιμετωπίσεις την κατάσταση που βιώνεις και να καταφέρεις να βρεις το κουράγιο να πετύχεις.
Από την άλλη πρέπει να παραδεχτούμε πως αυτή είναι η ζωή, δεν θα είχε νόημα να ήταν όλα ίσιωμα, μέσα από τις δυσκολίες γινόμαστε καλύτεροι το ξέρουμε όλοι αυτό, το θέμα όμως είναι πως διαχειριζόμαστε εμείς την κατάσταση και όχι να επηρεαζόμαστε από αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Πως μεταφράζουμε εμείς το πρόβλημα μας.
Τα χρόνια περνούσαν και καταλάβαινα πως κάνω βήματα προς τα πίσω, πως κάτι δεν πάει καλά με εμένα … αλλά δεν μπορούσα να το αλλάξω… τουλάχιστον όχι ακόμη… Κατά βάθος, ζήλευα όλους εκείνους που συνέχιζαν την ζωή τους χωρίς να έχουν ιδιαίτερα προβλήματα. Ταυτόχρονα όμως καταλάβαινα πως κάποιοι άλλοι είναι σε ακόμη δυσκολότερη θέση από την δική μου χάνοντας δικούς τους ανθρώπους από γονείς μέχρι και παιδιά… Και αρκετές τότε σκέψεις με βασάνιζαν… Θεέ μου που ακριβώς είσαι;
Και όμως κάποιοι μέσα από αυτά τα πολύ δύσκολα προβλήματα – απώλειες κατάφεραν να συνεχίσουν την ζωή τους. Τι ακριβώς διέθεταν; Και εγώ δεν μπορούσα να το διακρίνω; Μέσα στο συνονθύλευμα των προβλημάτων μου, βρέθηκε ένας άνθρωπος να με βοηθήσει ή έστω να προσπαθήσει να το κάνει. Μου πρότεινε να δω τα πράγματα διαφορετικά, με διαφορετική οπτική γωνία … Ήθελα να τον σκοτώσω… πια γωνία τι γωνία; Που είχα χάσει σχεδόν τα πάντα;
Παρόλα αυτά, αφιέρωσε όμως πολύ χρόνο σε εμένα και κάναμε πολύ κουβέντα και δεν ήταν μόνο ο δρόμος της προσωπικής ανάπτυξης που μου πρότεινε, ήταν πολλά περισσότερα. Μετά από λίγες εβδομάδες του έκανα και πάλι την ερώτηση «Εγώ τι δεν διακρίνω;» Η απάντηση του με αφόπλισε ή καλύτερα με βραχυκύκλωσε… «Αγαπητέ μου δεν έχει να κάνει με το πως είναι οι καταστάσεις για εσένα.. αλλά πως τις αντιμετωπίζεις!» Και πριν προλάβω να πω κουβέντα συνέχισε « Και για να σου απαντήσω στην ερώτηση σου, αυτό που δεν διακρίνεις είναι πως όλοι εκείνοι που πέρασαν ή περνάνε τις δυσκολίες τους έκαναν κάτι… Έδρασαν…»
Πράγματι είχε δίκιο, κατάλαβα πως όσα βιβλία αυτοβελτίωσης ή αυτοβοηθείας και να διαβάσεις ή όσα σεμινάρια και να παρακολουθήσεις δεν έχουν νόημα αν δεν ΔΡΑΣΕΙΣ και αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για να αντιμετωπίσει κάποιος τις δυσκολίες του. Αυτό ήταν, ανέλαβα δράση σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από τον ίδιο μου τον εαυτό, την τρόπο που μπορώ να επικοινωνώ με τους άλλους ανθρώπους και πολλά ακόμη που δεν θα ήθελα τώρα σε κουράσω περισσότερο.
Θα χαρώ πολύ να μοιραστείς μαζί μας κάποια παραδείγματα από την δική σου την ζωή (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.), να το πω καλύτερα την δική σου κατηφόρα. Είμαι πεπεισμένος ότι μέσα από τις δυσκολίες μου, τις δικές σου δυσκολίες και τον τρόπο που έδρασε ο καθένας μας, θα μπορούσαμε να αφήσουμε τον οποιονδήποτε λίγο καλύτερο…
